Prema poslednjim proračunima, očekuje se da će do 2025. godine u životnoj sredini biti čak 11 milijardi tona plastike, kao i da će najveći deo te količine ostati u prirodi kao zagađivač.
Pored toga, naučnici u Sjedinjenim Američkim Državama procenili su da više od 1.000 tona čestica mikroplastike padne na nacionalne parkove i zaštićena područja, što je proporcijalno jednako kao da ih je prekrilo 300 miliona plastičnih flaša.
SAD, međutim, nije jedino područje u kojem postoji problem sa „plastičnom kišom“. Ovaj tip plastike zalazi u svaki kutak planete i tako postaje deo gotovo svakog ekosistema na planeti.
Transport mikroplastike potpomognut je kišom i vetrom te se zato ona može pronaći i u udaljenim delovima sveta, odnosno u oblastima koje ljudi ne naseljavaju.
Pročitajte još:
Beleži se da je na globalnom nivou tokom 2017. u svetu proizvedeno čak 348 miliona tona plastike, a taj broj se svake godine povećava za 5 odsto. Veliki problem jeste i spontana fragmentacija plastike koja zato postaje deo slatkovodnih i morskih područja, kao i atmosferske oblasti.
Izazov za naučnike predstavlja otkrivanje različitosti tolerancije na plastiku kod biljnih i životinjskih vrsta, iako se svakako slažu da mikroplastika može da dovede do pada biodiverziteta.
U američkim nacionalnim parkovima primećeno je da veliki deo čestica mikroplastike čine tekstil iz odeće, kao i vlakna iz vozila, te se pretpostavlja da su i sami posetioci „krivi“ za nesvesno ostavljanje plastike koja se taloži na zemljištu.
