Zagađen vazduh povećava rizik od gubitka vida

Foto-ilustracija: Pixabay

Nova studija Univerziteskog koledža u Londonu (UCL) otkrila je da je zagađenje vazduha povezano sa povećanim rizikom od trajnog gubitka vida.

Istraživači tvrde da čak i mala izloženost zagađenom vazduhu širom EngleskeŠkotske Velsa u određenim godinama utiče na rizik od bolesti degeneracije makule (AMD).

Među populacijom starijom od 50 godina, AMD je vodeći uzrok  slepila u zemljama koje imaju visoki dohodak građana. Ova bolest se povezuje sa gubitkom centralnog vida koji nam služi  za čitanje, obavljanje detaljnih i preciznih radnji, kao i za  prepoznavanje lica. Pored vazduha,  faktori rizika su genetika, starost i pušenje.

Ljudi koji žive u najzagađenijim oblastima prijavljivali su simptome pomenute bolesti u čak 8 odsto više slučajeva u odnosu na manje zagađena područja, objavio je u ponedeljak Britanski časopis za oftalmologiju. Tim stručnjaka je proučavao podatke 115.954 osoba starosti između 40 i 69 godina.

Jedan od stričnjaka koji su bili deo ispitivanja rekao je da su glavni zagađivači povezani sa degeneracijom makule čestice PM 2.5azotni dioksid i oksidni azot.

Pošto su vrlo male i lagane, PM 2.5 čestice imaju tendenciju da ostaju duže u vazduhu nego teže čestice. Ovo povećava šanse da ljudsko telo ili životinja udahne ove čestice u pluća. Zahvaljujući svojoj maloj veličini, čestice manje od 2.5 mikrometara su sposobne da prođu kroz nos i grlo, te mogu da prodru duboko u pluća, a čak mogu ući i u krvotok.

Prema podacima Svetske zdravstvene organizacije (SZO), zagađenje vazduha svake godine ubije oko sedam miliona ljudi širom sveta, kao i da devet od deset ljudi udiše vazduh koji premašuje preporučene granice nivoa zagađenja.

Podsetimo, da su se u novoj Kristijan Dopler laboratoriji „Skinmagine“ u Beču udružili dermatolozi Medicinskog univerziteta sa stručnjacima Biotehnološkog i Tehničkog univerziteta (TU) i kompanijom Šanel kako bi istražili uzajamno delovanje metabolizma, komunukacije između ćelija i ćelijske kontrole kvaliteta u procesu starenje kože.

Zaključak je da se starenje kože ne dešava u izolaciji, već u kontaktu sa okolinom i procesima u celom telu koji se konstantno menjaju. Zagađenje životne sredine i sunčeva svetlost su uticaji koji ubrzavaju proces starenja, pa je zato neminovno da i vazduh kojem smo konstantno izloženi višetruko utiče na naš kvalitet života.

Jovana Canić

slični tekstovi

komentari

izdvojene vesti