Države Evrope trebalo bi u budućnosti da budu efikasnije u rešavanju problema u snabdevanju prirodnim gasom, zahvaljujući novom mehanizmu o kojem je Evropski parlament glasao 12. septembra.
Prirodni gas ima sve veći udeo u ukupnoj energetskoj potrošnji Evrope u zadnjih dvadeset godina (nauštrb manjem udelu nafte i uglja) i na njega otpada gotovo četvrtina ukupne potrošnje, naročito za grejanje i električnu energiju domaćinstva.
Naravno, razlike postoje od zemlje do zemlje. Na primer, gas igra veću ulogu u Holandiji, Italiji i Ujedinjenom Kraljevstvu nego u Švedskoj, Estoniji i Finskoj, dok je Malta tek ove godine dobila prvi terminal za ukapljeni zemni gas (LNG), a Kipar tek počinje s istraživanjem podzemlja.
EU uvozi dve trećine prirodnog gasa, bilo gasovodima ili dostavom brodovima putem LNG-a. Više od trećine uvezenog gasa dolazi iz Rusije, a zatim su tu Norveška, Alžir i Katar. Većina zemalja EU-a u potpunosti su ili delom zavisne od uvoza, a uglavnom zavise od jednog konkretnog dobavljača, najčešće Rusije, prenosi CroEnergo.
Upravo je ta zavisnost od samo jednog izvora ili samo jednog načina dostave opasna za zalihe, bilo zbog mogućnosti tehničkih poteškoća i nesreća, bilo zbog političkih odnosa i problema, kao kod sukoba Rusije i Ukrajine (tranzitne zemlje) oko cena 2006. i 2009 godine.
