Saharska pustinja zauzima severnoafričko prostranstvo od 9,2 miliona kvadratnih kilometara, što je otprilike veličina Kine, a u budućnosti se, zbog njene tendencije rasta, očekuje da će ono da bude još veće, što predstavlja teške vesti za stanovnike Sahela koji će na račun peska izgubiti dragoceno obradivo zemljište.
Prema novom istraživanju Nacionalne naučne fondacije na Univerzitetu u Merilendu, u Sjedinjenim Američkim Državama, granice Sahare su u odnosu na 1920. godinu porasle za otprilike 10 odsto. Kako je navedeno u sažetku, širenje pustinje predstavlja pretnju osetljivim ekosistemima savana i stanovništvu na njenim obodima čiji životi se oslanjaju na poljoprivredu.
Naučnici su analizirali podatke o padavinama u Africi na godišnjem nivou, od 1920. do 2013. Pustinje se definišu kao područja koja tokom godinu dana iskuse oko 10cm kiše, a prema rezultatima mnoge oblasti afričkog kontinenta mogu da se opišu na ovaj način.
Prirodni klimatski ciklusi poput Atlanske multidecenijske i Pacifičke decenijske oscilacije imali su ključnu dvotrećinsku ulogu u ovom procesu. Preostala trećina pripisuje se ljudima kao izazivačima i katalizatorima klimatskih promena. Naučnici su objasnili kako se pustinje obično formiraju u suptropskim podnebljima izloženim uticaju Hedli cirkulaciji s ekvatora. Njena oblast delovanja se, usled promena klime, proširuje čime se stvara mogućnost nastanka sušnih peskovitih zona na severu afričkog kontinenta.
Jedna od najvećih nepravdi našeg vremena je, prema tvrdnjama naučnika, da negativne posledice izmene klimatskih obrazaca najviše osećaju Afrikanci koji im najmanje doprinose.
Iako se tim američkih istraživača koncentrisao na situaciju u Sahari, tvrde da su njihovi nalazi primenjivi i na ostale svetske pustinje.
