Amazonija je najveća svetska prašuma smeštena u srcu Južne Amerike. Zauzima oko jedne trećine kontinenta oko reke Amazon i proteže se kroz devet država. Čak šezdeset odsto njene teritorije pripada Brazilu.
Zbog svoje površine od preko 5 miliona kvadratnih kilometara smatra se plućima Zemlje. Baš kao što pušači svoje disajne organe uzimaju zdravo za gotovo, tako se i čovečanstvo ophodi prema Amazoniji.
U periodu od avgusta 2017. do jula 2018. godine u Brazilu je iskrčeno 7900 kvadratnih kilometara prašume, što je, prema podacima vlade, najgori stepen rašumljavanja u proteklih deset godina. U odnosu na godinu ranije, zabeležen je skok od 13,7 odsto.
Prema proračunima brazilskog ogranka organizacije Greenpeace, stradalo je otprilike 1,185 milijardi drveća.
Ministar zaštite životne sredine Edson Duarte je za ovu pojavu okrivio nezakonito krčenje stabala i pozvao vlasti da pooštre nadzor Amazonije.
Ipak, s obzirom na to da je na čelo države nedavno došao Žair Bolsonaro, čovek konzervatističkih, desničarskih stavova i zabrinjavajućeg pogleda na zaštitu životne sredine koji cilja na podršku poljoprivrednika, Duarteovi zahtevi mogli bi da ostanu neuslišeni.
Pročitajte još:
Amazonska prašuma predstavlja područje sa najvišim stepenom biološke raznovrsnosti na svetu. Naučnici su procenili da se na jednom kvadratnom kilometru Amazonije može pronaći hiljadu vrsta drveća i nekoliko hiljada viših biljaka. Pored raznolikog biljnog i životinjskog sveta, prašuma je dom i mnogih domorodačkih zajednica.
Zbog nekontrolisanog krčenja stabala dolazi do problema kao što su erozija, poplave i gubitak staništa brojne flore i faune. Kako je drveće „usisivač“ štetnog ugljenika iz atmosfere, šume su nam važni saborci u borbi protiv klimatskih promena. Zašto onda ljudi toliko besomučno uništavaju Amazoniju?
Glavni razlog krije se u činjenici da su poljoprivrednicima za prehranu stoke neophodni ogromni pašnjaci – čak devedeset i jedan odsto očišćene površine Amazona koristi se upravo za ispašu. Svetsko stanovništvo neprestano se uvećava, a samim tim skače i potražnja za hranom. Kako bi se zadovoljili rastući apetiti naše civilizacije, Amazonska džungla strada kao prepreka koja stoji između uzgajivača i zarade i potrošača i njihovih punih stomaka.
Najgori aspekt krčenja Amazonije je što poljoprivrednici neretko izazivaju požare kako bi oslobodili prostore za sebe. Vatra ne samo da razara šumske kapacitete, već u vazduh ispušta i veliku količinu ugljen-dioksida. Pored ispaše stoke, iskrčeno zemljište koristi se i za gradnju novih poljoprivrednih gazdinstava i uzoravanje njiva, pre svega pod sojom.
Posečena stabla upotrebljavaju se i u drvnoj industriji koja, iako je očigledan krivac za rašumljavanje, snosi odgovornost za, uslovno rečeno, samo 3 do 4 odsto krčenja Amazonske prašume. Još jedan od motiva „brisanja“ džungle je i gradnja infrastrukture.
