Oksidacioni stres je stanje u organizmu u kome postoji neravnoteža između stvaranja slobodnih radikala i njihovog neutralisanja od strane antioksidacione zaštite organizma, kaže Wikipedia.
Ako niste stručnjaci u ovoj oblasti, verovatno ste jednako zbunjeni kao i ja. Međutim, s obzirom na to da smo skloni da laički dijagnostifikujemo i sebe i bližnje i da uglavnom znamo nazive mnogih bolesti, kako bismo razumeli oksidacioni stres, mnogo nam je korisnija njegova klinička manifestacija.
Akutni i hronični zapaljenski procesi (reumatoidni artritis, vaskulitis), neurološki poremećaji (Alchajmerova bolest, Parkinsonova bolest, mišićna distrofija), fibroza pluća, katarakta, maligne bolesti i prerano starenje samo su neka od oboljenja kojima može da doprinese ova vrsta stresa.
Oksidacioni stres, dakle, igra određenu ulogu u procesu starenja i skraćivanja životnog veka. Glavni saveznik u borbi protiv njega, udružen sa hidrohinonom, nam je cink.
Cink je mineral koji između ostalog ima udela u mineralizaciji kostiju, sintezi belančevina, zarastanju rana, utiče na rad imunološkog sistema, pravilnu raspodelu insulina i štednju holesterola i vitamina A. Učestvuje i u regulaciji krvnog pritiska i srčanog ritma.
Tim istraživača iz Nemačke i Sjedinjenih Američkih Država otkrio je da cink može da aktivira organski molekul koji pomaže u zaštiti od oksidacionog stresa.
Putem koje hrane i pića možemo da unosimo cink?
Čokolada, kafa, bademi, vino, čaj, indijski orasi, piletina, jogurt, grašak, švajcarski sir… samo su neke od ukusnih namirnica koja naše telo i um održava vitalnim, zahvaljujući cinku u svom sastavu.
Iz tog razloga možda i ne bi trebalo da nas grize savest zbog koje kockice ili reda ili, pak, čitave table čokolade više. Setite se da i stres na psihološkoj bazi izaziva starenje i prepustite se uživanju u slatkim „grehovima“ koji potencijalno znače poneki dodatni kilogram, ali izgleda i godinu života.
