Slepi miš mali potkovičar (Rhinolophus hipposideros) otkriven je krajem marta u poznatom pećinskom skloništu na periferiji Vršca, prvi put na teritoriji Vojvodine, navodi se u saopštenju Prirodnjačkog muzeja u Beogradu.
Tokom redovnog pregleda poznatog pećinskog skloništa na periferiji Vršca, po prvi put su zabeležena dva odrasla mužjaka ove vrste, a ujedno je to i prvi nalaz u Vojvodini. U fauni Vojvodine sada je poznato 25 vrsta slepih miševa od 31 ukupno zabeležene u Srbiji.
“Mali potkovičar do sada nije nalažen u celoj Vojvodini i peripanonskim delovima središnje Srbije, a prisutan je u pobrđu i planinskim krajevima južno od Save i Dunava. Pojedinačne jedinke ove vrste zimuju u podzemnim skloništima, pre svega u pećinama i jamama, a tokom leta svoje male porodiljske kolonije, koje sadrže 15 do 30 ženki sa mladuncima, formiraju u napuštenim kolibama, zgradama i toplijim potkapinama. Najveće zimovalište u Srbiji je Rajkova pećina kod Majdanpeka gde je beleženo prosečno preko 300 jedinki”, piše u saopštenju.
Prvi nalaz ove vrste, kao i nedavni nalazi sredozemnog potkovičara Rhinolophus euryale u okolini Vršca, posledica je pre svega blizine obronaka južnih Karpata u susednoj Rumuniji i severoistočnoj Srbiji gde pripadnici ovih vrsta žive, ali i postojanja jedinog pogodnog skloništa pećinskog tipa koje se u celoj Vojvodini nalazi samo na Vršačkim planinama.
Monitoring slepih miševa u Srbiji Prirodnjački muzej vrši u okviru projekta „Ekološka mreža Srbije“ čiji je nosilac Biološki fakultet Univerziteta u Beogradu.
Naziv potkovičar potiče od kožnih nabora oblika konjske potkovice koji se nalaze oko nosnih otvora. Krzno je sivkasto do žućkastosmeđe boje sa leđne strane, a svetlije sa trbušne.
Glavni faktori ugrožavanja ove vrste su uznemiravanje i gubitak skloništa ‒ tavana i podzemnih skloništa, fragmentacija i izolacija staništa i upotreba pesticida.
U Srbiji ima status niskog rizika ugroženosti, ali je zbog svoje osetljivosti svrstana u strogo zaštićene divlje vrste.
Energetski portal
