Svaki deo naše planete Zemlje krije jedinstvenu klimatsku priču koja se odražava kroz floru koja tu raste. Na obalama Sredozemlja, masline i vinova loza prosperiraju zahvaljujući kombinaciji sunca i kišovitih zima. U suprotnosti s tim, Amazonom dominiraju tropske kišne šume, gde orhideje i mahovine koriste vlažnost da pokažu svoju raskoš.
Kalifornijska klima je blaga tokom cele godine, što omogućava citrusima i divljem cveću da cvetaju, dok se u visokim delovima Anda krompir i kinoa bore s oštrim vremenskim uslovima, ali i uspevaju da prosperiraju. Jedinstvena klima Australije i Novog Zelanda pruža dom endemskim vrstama, dok šume Istočne Azije, naročito u Kini, Japanu i Koreji, čuvaju tajne biljaka poput čaja i pirinča.
Međutim, svi ovi regioni dele jedno pravilo: temperature su jedno od ključnih faktora za rast i opstanak biljaka. Drveće, uprkos nedostatku centralnog nervnog sistema, poseduje mehanizme kojima reaguje na promene temperature. Tokom hladnih meseci, mnoge biljke ulaze u stanje mirovanja, štiteći se od smrzavanja. Kada se uslovi poboljšaju, one se „bude“ i nastavljaju sa rastom.
U novom istraživanju sprovedenom na Univerzitetu Martin Luter Hale-Vitenberg (MLU), naučnici su otkrili da koreni biljaka poseduju sposobnost osećanja temperature tla te prilagođavaju svoj rast tim uslovima, što je ključno za dalja istraživanja. Za razliku od prethodnih pretpostavki da izdanci biljaka diktiraju temperaturnu reakciju cele biljke, ovaj rad pokazuje da koreni imaju nezavisni sistem za detektovanje temperature i odgovor na nju.
U uslovima toplijeg tla, korenje može produžiti svoj rast, pokušavajući dosegnuti dublje i hladnije slojeve koji obično sadrže više vlage. Ova adaptacija je od posebnog značaja tokom sušnih razdoblja.
Ako su te temperature ekstremne i traju predugo, može doći do smanjenja fotosintetske aktivnosti, što donosi smanjen rast, a u krajnjem slučaju i sušenje.
Energetski portal
