Nedavno otkriće prijatno je iznenadilo istraživače na Arktiku.
U hladnoj vodi koja izvire iz lednjaka kanadskih arktičkih vrhova zaključili su da se odvija nešto veoma značajno što može pomoći u borbi sa štetnim gasovima.
Naime, sve su prilike da su reke na severu decenijama „tajno“ upijale ugljen-dioksid iz atmosfere, i to brže nego što je svojstveno Amazoniji.
U rekama u područjima umerene klime, usled razgradnje bogatog biljnog i životinjskog sveta, dolazi do velike emisije ugljen-dioksida, značajno više nego apsorpcije. Ipak, nasuprot njima, ledene reke u kojima nema toliko organskih materija, imaju i znatno manju emisiju ugljen-dioksida.
Pored toga, sediment koji sadrži silikate i karbonate, kad dospe do hladne vode započinje proces fizičko-hemijskog raspadanja, čime dolazi do spajanja čestica, među kojima je i ugljen-dioksid.
Prema proračunima, reka prilikom topljenja velike površine glečera, može da apsorbuje čak 40 puta više ugljen-dioksida nego amazonska prašuma.
Tradicionalno posmatranje odnosa između reka i ugljen-dioksida orijentisano je ka predstavljanju reka kao izvora emisija štetnih gasova, te mogućnost apsorpcije do sada nije bila predmet ozbiljnog razmatranja.
Glavni istraživač ovog projekta je dr Kajra Sent Pjer, biolog sa Univerziteta u Britanskoj Kolumbiji, koja je posebno istakla faktor iznenađenja prilikom ovog otkrića, kao i neophodnost daljeg proučavanja.
Uzorci su sakupljeni iz otopljene vode od glečera na ostrvu Elsmer, na kanadskoj teritoriji, gde se nekoliko jezera uliva u jezero Hazen, kao i sa Stenovitih planina i Grenlanda. Istraživačima je već odavno poznato „ponašanje“ glečera, međutim, do sad nisu bili u dovoljnoj meri upoznati sa tim šta se desi kad se glečeri otope i ulivaju u reke i jezera.
Ipak, ovo otkriće ne nudi konačno rešenje. Glečeri predstavljaju ograničen i konačan resurs. Nakon njihovog topljenja, mogućnosti za aposrcijom gasa takođe se gube. Istovremeno, topljenje glečera se odvija brže nego što se očekivalo.
