Analize pokazuju da pacovi i šišmiši koji su rezervoari pandemijskih patogena kao što je bolest KOVID-19, izazvana koronavirusom, postaju brojniji u narušenim ekosistemima.

Ljudska populacija sve je ugroženija bolestima koje vode poreklo iz divljine, kao što je HIV, Zika, SARS i MERS. Od početka izbijanja pandemije koju je izazvao koronavirus, Ujedinjene nacije (UN), Svetska zdravstvena organizacija (SZO) su slali upozorenja da se svet mora suočiti sa uzrokom širenja zaraze – uništavanje prirode – ne samo sa zdravstvenim i ekonomskim posledicama. Razlog zašto su životinjske vrste kao glodari i slepi miševi u porastu u ekosistemima koje su narušili ljudi leži u tome što su mali, pokretni, prilagodljivi i brzo se razmnožavaju.

Veliki nestaju, mali se razmnožavaju

Britanski Guardijan citira Dejvida Redinga sa ZSL Instituta za zoologiju u Londonu, koji je jedan od autora istraživača studije objavljene u naučnom časopisu “Nature”: “Ultimativni primer je običan pacov. (…) U poređenju sa slonovima, koji imaju mlade svakih nekoliko godina, (ova vrsta) mora da osigura vrlo jak i prilagodljiv imuniloški sistem mladunčeta kako bi preživelo”.

Suprotno tome, glodari imaju evolutivnu strategiju koja daje prednost velikom broju potomaka ispred visoke stope preživljavanja svakog pojedinačno, što znači da ova vrsta investira relativno malo u imuni sistem jedinke, pojašnjava se u Guardijanu.

Izvedena istraživanja procijenjivala su gotovo 7.000 životinjskih vrsta na šest kontinenata i otkrila da pretvaranje prirodne divljine u poljoprivredna zemljišta ili naseljavanje ljudi često izbriše sa lica zemlje velike vrste. Nasuprot njima, manje vrste profitiraju – prilagodljivija bića nose većinu patogena koji mogu preći na ljude. Među ispitanim vrstama za 376 je poznato da nose patogne koje dele sa ljudima.

Procena je pokazala da životinjske vrste koje su domaćini zoonotičkih bolesti ili zoonoza postaju 2,5 puta veće u mestima gde je priroda narušena i da njihovi brojevi porastu do 70 odsto u poređenju sa nenarušenim ekosistemima.

U tekstu magazina “Psichology Today” koji prenosi portal “Peščanik” navodi se da su smrtonosni virusi poput malih boginja, kuge, ovčjih boginja i gripa evoluirali u uslovima velike koncentracije ljudi, životinja, njihovih ostataka i izlučevina. Tačnije, uporedo s njima, pod novim selektivnim pritiscima na ljude, biljke i životinje koji su pripitomljavali jedni druge u doba neolita, koje je počelo pre 12.000 godina, evoluirale su zoonotičke bolesti (prvobitno životinjske, a onda prenete i na ljude). “Pripitomljavanje” ovde označava evolucionu strategiju vrsta koje selektivno gaje druge vrste i preoblikuju njihove životne istorije za svoje potrebe.

Pre milion godina, posle pripitomljavanja vatre, na primer, naši preci bili su u stanju da spale velike delove šuma i savana kako bi promenili obrasce životinjske migracije za potrebe lova. Ljudi neolita započeli su i trend selektivnog gajenja biljnih vrsta (prosa, žita, pirinča), kao i životinjskih (pasa, kamila, svinja, koza, ovaca, krava) za potrebe svoje ishrane, opstanka i održavanja energije.

Dok su ljudska i životinjska populacija neolita rasle, za trpezom su im se pridruživali talasi nezvanih gostiju – pacova, miševa, vrabaca, golubova – a onda su došle buve, vaške, krpelji, mravi, muve, pčele i drugi insekti. Za njima su ubrzo pristigli i paraziti, bakterije i virusi. Antropolog Džejms C. Skot govori o tim radikalnim transformacijama kao o “poznoneolitskim logorima za naseljavanje raznih vrsta”.

Kako sprečiti prelazak patogena sa životinje na čoveka?

Za organizam se kaže da je patogen (grč. pathos – bolest; gen – koren) ako je sposoban da izaziva određeno oboljenje. Patogeni organizmi su specifični za posebnu vrstu domaćina i posebnu vrstu tkiva. Neke vrste bakterija uništavaju ćelije svog domaćina. Međutim, najveći broj vrsta bakterija proizvodi toksine (otrove) koji nanose štetu metabolizmu ćelije domaćina. Termin patogen počeo se koristiti tokom 1880-ih i tipično je označavao infektivne mikroorganizme kao što su virusi ili bakterije.

Mnogo je faktora u procesu koji naučnici nazivaju ‘prelivanje’ ili prelazak patogena sa životinje na čoveka, što zatim izaziva izbijanje zaraze koje mogu postati i pandemije kao u slučaju bolesti KOVID-19.

Najbliži kontakt sa divljim životinjama ostvaruje se preko lova, trgovine ili narušavanja staništa – sve ovo povećava rizik od izbijanja infekcija novih bolesti, piše BBC.

Za koronavirus se veruje da vodi poreklo sa slepih miševa koji su zajedno sa drugim divljim životinjama odigrali ulogu u prelasku virusa na ljude.

Divlje životinje koje su opasnosti od izumiranja zbog ljudi koji ih iskorištavaju, kako je potvrđeno, nose više od duplo više virusa koji mogu izazvati zaraze. BBC napominje da je zabluda da divlja priroda, kao što su džungle, najveći izvor zaraznih bolesti. Zapravo, najveću pretnju predstavljaju pordučja gdje je prirodna pretvorena u nasade, pašnjake, gradove i predgrađa.

“Pošto se predviđa da će se poljoprivredna i urbana zemljišta u narednim decenijama nastaviti širiti, trebali bismo pojačati nadzor bolesti i pružanje zdravstvene zaštite u onim područjima koja su značajno poremećena jer će na njima verovatnije biti životinje koje bi mogle biti domaćini štetnim patogenima”, rekla je profesorka Kejt Džons sa UCL-a za BBC,, navodeći strategije koje bi mogle pomoći da se ublaže pretnje od budućih rizika po javno zdravlje.

Autorka: Asja Hafner

Izvor: Radio Slobodna Evropa