Unutar projekta SUSHI DROP uskoro počinje konstrukcija podvodnog drona koji bi svojim inovativnim, ali ne i invazivnim načinom rada, mogao zameniti skupe i za more devastirajuće istraživačke metode poput mreža za vuču. U sklopu projekta SUSHI DROP konstruisala bi se podvodna ronilica, dron ili unmanned underwater vehicle (UUV), koja bi omogućila proučavanje čitavog Jadrana s naglaskom na zaštićena područja, posebno unutar mreže Natura 2000.
Razvoj podvodnih dronova započeo je 1955. godine, a prvi uređaj nalik današnjim, simpatičnog imena “Poodle“, konstruiran je od delova podvodnog skutera. S obzirom na brojne prednosti koje uređaj kao što je ovaj pruža, u vremenu Hladnog rata i trke za naoružanjem, njegova upotreba u potpunosti je bila u službi mornarice. Od izvođenja dubinskih operacija spašavanja, pronalaska predmeta sa dna okeana, do potrage za bombama i olupinama. Sigurno najpoznatija olupina je Titanik, u koju je među prvim je istraživačima redatelj Džejms Kemeron 1995. godine ušao upravo koristeći podvodni dron na dubini od 3.800 metra, što je prikazano i u istoimenom filmu.
Razvojem tehnologije, došlo je i do razvoja različitih vrsta podvodnih dronova. Možda najjednostavnija podela je prema načinu upravljanja, pri čemu se mogu podeliti na „ROV“ – Remote Operated Vehicles i „AUV“ – Autonomous Underwater Vehicles.
Remotely Operated Underwater Vehicles (ROV) je vozilo s kojem vozač daje naredbe s plovila, platforme ili kopna. Naredbe o zadacima dobija preko neutralno plovnog kabla, koji ga povezuje s površinom. Suprotno tome, Autonomous underwater vehicle (AUV) je ronilica koja se gotovo samostalno kreće po zadatoj ruti i obavlja prethodno određene zadatke. U posljednje vrijeme ROV je zbog svoje dostupnosti tehnologije postao bliži široj populaciji te se u s kladu s tim raširila i njegova podela. Tako ROV ili podvodni dron možemo podeliti prema veličini na mikro i mini, čija se težina kreće od 3 do 15 kg. Ovi modeli najčešće se koriste kao alternativa roniocu, za ulazak u područja u koja ronilac fizički ne može, kao što su cevi i kanalizacija. Postoje veći i kompleksniji, kao što su dronovi za inspekcije, teške radove i iskopavanje. U skladu s time, težina koja iznosi oko 3.000 kg, kao i sposobnost i operativna dubina su veće. Njihova upotreba je česta u industriji eksploatacije ugljovodonika i nafte.
U naučne svrhe podvodni dronovi mogu se pronaći u mnogo oblika i veličina. Budući da su dobri video-snimci temeljna komponenta većine dubokomorskih naučnih istraživanja, ovakvi dronovi su obično opremljeni sistemima rasvete visokog intenziteta i kamerama visoke rezolucije snimanja. U zavisnosti od istraživanja koje se sprovodi, ovakvi dronovi mogu imati sonare, magnetometre i “ruke“ s mogućnošću uzorkovanja vode ili sedimenta i instrumente za merenje kvaliteta, temperature, gustoću i vode sl.
Vodeći se tim mogućnostima, u sklopu SUSHIDROP projekta uskoro počinje konstrukcija podvodnog drona, prilagođenih osobina, koji objedinjuje kvalitete različitih vrsta ronilica, a sve u cilju očuvanja morskog ekosistema. Sam dron, inovativnog oblika i karakteristika imaće sposobnost zaranjanja do oko 300 m dubine i autonomiju rada do 8 sati. Takođe, osim svojih konstrukcijskih specifičnosti biće opremljen akustičnim i optičkim uređajima za procenu stanja okoline i ribljeg fonda, s naglaskom na proučavanje rastilišta i mrestilišta komercijalno značajnih vrsta.
Konstrukcijom ovog drona i kreiranjem baze podataka projektom SUSHIDROP omogućilo bi se kvalitetnije proučavanje podmorja, ali i efikasnije osmišljavanje i sprovođenje planova upravljanja, a sve s ciljem očuvanja Jadranskog mora.
