Novo istraživanje pokazalo je da je, od početka Industrijske revolucije, kao posledica krčenja šuma (deforestacije), prosečni najtopliji dan u Evropi, Severnoj Americi i Aziji postao znatno intenzivniji.
Naučnici su razmatrali dvojako delovanje šumarstva na klimu:
- uklanjanje drveća oslobađa ugljen-dioksid u atmosferu te na taj način doprinosi klimatskim promenama;
- uticaj na fizičke procese u lokalnoj klimi.
Kombinovano dejstvo uništavanja šumskih prostranstava u određenim područjima, do 1980. godine, igralo je veće ulogu u globalnom zagrevanju, u odnosu na emisije gasova staklene bašte.
Nalazi istraživača sugerišu da bi ponovna sadnja stabala mogla da predstavlja metod zaštite od daljeg povećanja dnevnih temperatura.
Deforestacija je jedan od ključnih izazova zdravlju životne sredine za koji su odgovorni ljudi.
Kada se poseče ili spali, drveće oslobađa štetne gasove koje je do tada „skladištilo“ u sebi, a istovremeno se i smanjuje „plućni“ kapacitet planete zato što ostaje siromašnija za upijače zagađujućih materija.
Od 1990, oboreno je 129 miliona hektara stabala koliki je približno Peru. U istom periodu, pošumili smo tek 110 miliona hektara teritorije Zemlje, što znači da smo se, od tada, bespovratno odrekli površine jedne Sirije pod šumom. Krčenje drveća, zajedno sa ostalim oblicima eksploatacije tla, imalo je 11 odsto udela u globalnoj proizvodnji ugljen-dioksida, a od 1861. do 2000. – čak 30.
