Od 1. jula 2025. godine, Malezija je stupanjem na snagu novih propisa odlučno stavila tačku na praksu uvoza plastičnog otpada iz bogatih država. Reč je o izmenama carinskog pravilnika, kojim se zabranjuje uvoz plastičnog otpada iz zemalja koje nisu potpisnice Bazelske konvencije — uključujući Sjedinjene Američke Države.
Nova pravila uvode i dodatne tehničke zahteve, a to je da svaka pošiljka mora prethodno proći zvaničnu inspekciju, dok dozvoljeni prag kontaminacije mora biti izuzetno nizak, uz strogo definisane standarde čistoće materijala. Mere su deo šire strategije kojom Malezija želi da zaštiti svoje stanovništvo i prirodne resurse, te prekine višegodišnju praksu u kojoj je služila kao odlagalište otpada koji razvijene zemlje ne žele da obrade kod kuće.
Pročitajte još:
- Finalna runda pregovora o plastici: hoće li svet stati na put globalnom zagađenju?
- Mikroplastika u hrani, vodi i vazduhu – EU pomaže Srbiji u borbi protiv zagađenja plastikom
- Dekomisija nuklearki i dalje traje: Italija obnavlja skladišta otpada na mestima neaktivnih elektrana
Situacija se pogoršala nakon što je Kina 2018. godine zabranila uvoz većine plastičnog otpada kroz svoju politiku „National Sword“. Do tada, Kina je primala više od polovine svetske količine plastičnog otpada. Njena zabrana izazvala je lančanu reakciju – tokovi otpada preusmereni su ka jugoistočnoj Aziji, a Malezija je ubrzo postala glavna destinacija. Tako je nastao novi oblik ekološke nepravde, često označen kao „otpadni kolonijalizam“.
Analize su pokazale da je 2020. godine u Maleziji postojao jaz od 2,7 miliona tona između količine otpada koja je uvezena i one koja je zaista obrađena na pravilan način. Osim ekološke štete, masovni uvoz otpada potisnuo je i domaće reciklažne kapacitete, obesmišljavajući ulaganja u održivo upravljanje otpadom. Tokom 2024. godine, iz SAD je stiglo više od 35.000 tona, dok su među vodećim izvoznicima i Japan, Španija i Nemačka.
