Interdisciplinarni tim naučnika sa britanskog Univerziteta „Linkoln“ i Univerziteta „Jork“ u Kanadi, istraživao je kako globalni trend urbanizacije doprinosi izbijanju zaraznih bolesti od 80-ih godina prošlog veka.
Studija objavljena u akademskom časopisu „Urban stadis“ pokazuje da urbana ekspanzija na periferiji gradova koja se u nauci naziva i „proširena urbanizacija“ u osnovi menja prostorne odnose koji oblikuju način na koji milioni ljudi žive i komuniciraju jedni s drugima, ali i s prirodom. Ti procesi stvaraju „nove ekološke niše“ koje su pogodne za širenje zaraznih bolesti, upozoravaju istraživači.
Brza urbanizacija, posebno u azijskim i afričkim zemljama u razvoju, stvara stalne veze između urbanih i ruralnih sredina. Prigradska naselja, divlja naselja, izbeglički kampovi ili radničke kolonije u blizini rudnika ili fabrika često su potencijalno veći izvori zaraznih bolesti nego sami gradovi.
To se naročito odnosi upravo na bolesti koje prelaze sa životinja na čoveka, jer su ljudi i domaće životinje u takvim područjima u bliskijem kontaktu s divljim životinjama, što se ne događa u gradovima.
Prigradska naselja su često veoma gusto naseljena i nemaju odgovarajuću infrastrukturu. Ona služe i kao „kanal“ između grada i sela, čineći opštinske, regionalne, pa čak i nacionalne granice veoma poroznim.
SARS i ebola važni su primeri epidemija koje su nastale u tim novim tipovima predgrađa pre nego što su se proširile u većim gradovima. Istraživači tvrde da su ovakva mesta uglavnom zaboravljena u akademskim studijama koje su se umesto toga više fokusirale na probleme u gradovima. Istraživači su postavili tri ključne dimenzije za razumevanje veze između urbanizacije i rizika od zaraznih bolesti – dinamika promene stanovništva, infrastruktura i upravljanje. Kažu da su potrebna dodatna interdisciplinarna istraživanja na ovim područjima, posebno sada kada se svet bori s pandemijom koronavirusa.
Pročitajte još:
Profesor Krejton Konoli, geograf sa Univerziteta „Linkoln“ koji je bio na čelu ovog istraživačkog projekta, tvrdi da ekonomski rast, promenljivo tržište rada i lokalni sukobi pokreću širenje gradova i migracije iz ruralnih u urbane sredine u zemljama u razvoju, i to neviđenim tempom.
„Poboljšana saobraćajna infrastruktura skratila je vreme putovanja između seoskih naselja, predgrađa i gradova sa nekoliko dana na sate. Međutim, infrastruktura od vitalnog značaja za dobro javno zdravlje, poput zdravstvenih klinika i čiste vode, često zaostaje ili čak i izostaje“, dodaje Konoli.
Kontrola i brzina reagovanja na izbijanje bolesti u predgrađima i divljim naseljima oko gradova je mnogo slabija jer nisu uspostavljene adekvatne nadležnosti, zaključuje se u ovoj studiji.
Izvor: RTS
