Ove godine ledeni pokrivač na Arktiku našao se među sedam najmanjih ledenih kapa na svetu prema satelitskim merenjima koja se obavljaju od 2007, kažu naučnici Nase i Nacionalnog centra za sneg i led SAD.
Posle jesenjeg i zimskog maksimuma dostiže svoj minimum u martu. Ove godine maksimalna površina pokrivača bila je 14,78 miliona kvadratnih kilometara, što je za oko 860.ooo kvadratnih kilometara manje od prosečnog maksimuma za period od skoro trideset godina. Poređenja radi, to je površina nešto veća od Teksasa, druge po veličini savezne države SAD.
Arktička ledena kapa, smrznuta morska voda koja pluta po površini Arktičkog okeana i okolnih mora, deblja i širi se u jesenjim i zimskim mesecima. Morski led dostiže maksimalnu godišnju površinu između februara i početka aprila. Smanjuje se i tanji u proleće i leto, i svoj minimum dostiže u septembru.
„Iako ova godina nije rekordna u lošem smislu, ta najveća površina i dalje ukazuje na opadanje veličine zimske ledene kape“, kaže Melinda Vebster, Nasina naučnica iz Godarovog svemirskog centra u Merilendu. „Temperature na Arktiku su malo više od prosečnih i vidimo mnogo izgubljenog leda u Beringovom moru, ali u poređenju sa prethodnim godinama, ove godine ništa nije bilo ekstremno i dramatično“.
Porast temperature na Arktiku u poslednjim decenijama takođe je istanjio ledeni pokrivač. Višeslojni led, stariji i deblji led koji se ponaša kao bastion protiv topljenja za ostatak ledenog pokrivača, većinom je nestao. Studija koju je radio Ron Kvok, istraživač morskog leda u Nasinoj Laboratoriji za mlazni pogon u Pasadeni, u Kaliforniji, otkrio je da se 70% ledenog pokrivača sastoji od sezonskog leda, morskog leda koji raste brzo zimi i topi se do sledećeg leta.
