Naučnici već duže vreme unazad skreću pažnju da proizvodnja gasova staklene bašte, baš kao ni međunarodna trgovina, ne poznaje granice između država. Krećući se već utabanim stazama, istraživači sa švedskog Tehnološkog univerziteta iz Geteburga su utvrdili da je čak šestina ugljeničnog otiska ishrane prosečnog Evropljanina povezana sa krčenjem tropskih šuma.
Pojednostavljeno rečeno, avokado koji ste potencijalno pojeli za doručak ili kafa koju ste popili u lokalnom kafiću su verovatno bili zasađeni na tlu na kojem je nekada bila tropska šuma.
Širenje šumarstva i poljoprivrede rezultuju u pojačanoj seči drveća u tropskim podnebljima i posledično višoj emisiji štetnih gasova, kao i gubitku biodiverziteta.
Prema saznanjima istraživača, ovaj sektor je, u periodu od 2010. do 2014. godine, proizveo 2,6 Gt ugljen-dioksida godišnje. Odgovornost za polovinu ispuštene količine zagađujućih jedinjenja se pripisuje stočnim proizvodima i uljaricama.
U razvijenim zemljama koje su neki od najvećih uvoznika dobara se dešava paradoksalna situacija. Ugljenični otisak krčenja šuma izazvan uvezenim poljoprivrednim artiklima je izjednačen ili premašuje ugljenični otisak krčenja šuma izazvan poljoprivrednim aktivnostima unutar granica.
Studija Šveđana biće objavljena u majskom izdanju naučnog časopisa Global Environmental Change.
