Tokom jedne godine ljudi poseku 15 milijardi stabala i zasade oko 9 milijardi novih. Matematika je jednostavna, na godišnjem nivou gubimo 6 milijardi drveća. Sadnja je za čoveka spor, mukotrpan i skup proces. Da bismo ispratili korak sa traktorima i buldožerima koji krče ogromne površine šuma, potrebna nam je pomoć tehnologije. Npr. dronova koji dnevno mogu da posade 100 hiljada novog drveća.
BioCarbon Engineering je kompanija iz Ujedinjenog Kraljevstva koja se bavi proizvodnjom bespilotnih letelica. Svoje proizvode modifikovala je i u svrhu brze i jeftine sadnje stabala. I ne samo to, zahvaljujući dronovima, drveće može da se posadi i u područjima koja su ljudskoj ruci nepristupačna. Kompanija je svoju tehnologiju testirala i u rudniku u Dangogu, u Australiji.
Oni najpre skeniraju reljef, visinu i nagib teritorije, praveći 3D mapu. Koristeći različite algoritme, letelice izračunavaju najpovoljniji i najefikasniji način zasade. Seme u zemlju ispuštaju brzinom od jednog semena u sekundi, ili gotovo 100 hiljada na dan. Šezdeset dronova bi u jednoj godini planetu moglo da „ozeleni“ sa čak jednom milijardom stabala. Inženjeri su ocenili da je njihov način 10 puta brži i 20 odsto jeftiniji.
Sličnim metodom koristi se i američko preduzeće iz Oregona, DroneSeed. Ono pored sadnje, letelice upotrebljavaju i za đubrenje i prskanje herbicidima. O ulozi bespilotnih letelica u vetroparkovima možete da pročitate više na sledećem linku.
Najveću krivicu za rašćišćavanje šuma snosi poljoprivreda kojoj je potrebno tle za kultivaciju useva ali i stočarstvo. Stoga je ove godine na Svetskom ekonomskom forumu u Davosu, u Švajcarskoj, Norveška najavila investicije od 400 miliona dolara u državama u kojima poljoprivreda nema nepovoljan uticaj po šume.
Planeta nam godišnje osiromaši za između 20 i 25 miliona hektara šumovitih predela, što je zabrinjavajuće zato što ljudska bića imaju mnogo više od samo jedne koristi od njih. Mnogobrojni svetski gradovi snabdevaju se vodom upravo iz šuma koje se ponašaju kao gigantski sunđeri. U Sjedinjenim Američkim Državama čak polovina zaliha vode dolazi odatle. Konačno, drveće je od suštinskog značaja za borbu protiv klimatskih promena zato što „hvata“ ugljenik iz atmosfere koji njemu pruža život i vitalnost dok u vazduhu doprinosi efektu staklene bašte.
