Američka Savezna agencija za okeane poziva vlasnike privatnih plaža duž zapadne obale SAD da dopuste da se tu raspadaju tela uginulih sivih kitova, jer se njihovo neuobičajeno veliko umiranje nastavlja.
Toliko je mrtvih kitova na obali samo u državi Vašington ove nedelje, da je iskorišćena gotovo svaka izolovana javna plaža.
Vlasti sada pokušavaju da nađu udaljene delove obale koji su u privatnom vlasništvu, i dogovore se s vlasnicima kojima ne smeta da se tu dovuku i raspadaju tela tih stvorenja većih od autobusa, uz neprijatne mirise koji odgovara njihovoj veličini.
„Poželjna opcija je da se samo omogući da se prirodno raspadnu“, rekao je Džon Kalambokidis, istraživački biolog iz Istraživačkog centra u Olimpiji, u državi Vašington.
Najmanje 81 telo uginulih sivih kitova je nađeno na obalama Kalifornije, Oregona, Vašingtona i Aljaske od 1. januara. Ako se dodaju podaci iz Meksika i Kanade, broj uginulih sivih kitova dostiže oko 160 i raste, rekao je Majkl Milštajn portparol Uprave za ribarstvo.
Američki naučnici su prošlog meseca proglasili „neobičan događaj uginuća“ što je vrsta uzbune kojom su pokrenuli dodatne resurse kako bi odgovorila na smrt i pokrenuli istragu.
Stručnjaci procenjuju da iscrpljeni kitovi na obali predstavljaju samo 10 odsto od ukupnog broja uginulih, dok ostali tonu u okean, a da to ljudi i ne zapaze.
Godinama se većina uginulih kitova na obali ostavlja da trune. Nekoliko ih je bilo zakopano, ili odneto na deponiju ili potopljeno u okean, ali preti opasnost da se dignu na površinu i da brodovi nalete na njih, ili da ih okean odnese negde gde bi bili još veći problem za stanovništvo.
Sivi kitovi severoistočnog Pacifika uklonjeni su s popisa ugroženih vrsta 1994. godine, i njihov broj se popravio zbog zabrane kitolova. Računa se da ih sada ima 27.000 što je najviši od početka istraživanja 1967. godine.
Ali to je izazvalo pitanja o tome da li je njihova populacija dostigla granicu onoga što okruženje može da izdrži, izazivajući uginuće od gladi.
Druga teorija navodi gubitak arktičkog morskog leda zbog globalnog zagrevanja. Kitovi provode leta na Arktiku, hranivši se sićušnim stvorenjima u obliku škampa, koja se nazivaju amfipode, a potom preplivaju 16.000 kilometara da bi prezimili kod Meksika, gde dobijaju mladunce.
Iako jedu duž celog tog putovanja, njihov broj se obično proredi dok ponovo ne stignu na sever duž Zapadne obale SAD svakog proleća.
Iako su naučnici daleko od odgovora o izmiranju, stručnjak za kitove Kalambokidis se pita da li promene u ishrani zbog globalnog zagrevanja klime imaju veliki uticaj na kitove.
Uginuli kitovi na obali su ove godine mršavi, a naučnici su takođe primetili da se kitovi koji migriraju na sever, pojavljuju na mestima gde se ranije nisu usuđivali, kao što su luke Los Anđelesa i Long Biča, ili Zaliv San Franciska.
To navodi istraživače da se zapitaju da li ti gigantski sisari skreću s kursa plovidbe u očajničkoj težnji da nađu hranu daleko od mesta gde se obično tokom leta goje za sledeću zimu.
Izvor: Beta
