Jedan od najvećih pobornika za očuvanje prirodnih šuma još uvek je japanski botaničar Akira Mijavaki, premda je već zagazio u devetu deceniju.
Mijavaki je, nakon dugogodišnjeg proučavanja prirodnih šuma, otkrio da šume u umerenom pojasu treba da se sastoje od pretežno listopadnih vrsta, dok je četinarima mesto na nepristupačnim predelima za ekstremnim uslovima, kao što su visoke planine.
Ova prirodna ravnoteža je narušena usled intervencije čoveka, pa su se četinari, koji su dominantniji i otporniji od listopada, proširili na velike površine. Vođen ovim saznanjem, Mijavaki je razvio sopstvenu metodu pošumljavanja, poznatiju kao „Mijavaki metoda“, prema kojoj bi na određenom području trebalo saditi samo domaće vrste koje su adaptirane na klimu i kvalitet zemljišta.
Zahvaljujući ovoj metodi možemo da oživimo prirodne šume i na taj način unapredimo biološki diverzitet, a jedna od najvećih prednosti ove metode je to što je primenljiva i u urbanim sredinama.
U praksi je još bolja nego u teoriji
Inspirisan „Mijavaki metodom“, indijski inženjer Šubendu Šarma razvio je koncept malenih šuma prema kome se svaka manja urbana parcela može pretvoriti u prirodnu šumu bogatu životinjama.
Malene šume odlikuju se time što se sastoje od gusto posađenih autohtonih vrsta drveća koja brzo rastu, a Šarma se prvi oprobao u sadnji malene šume u sopstvenom dvorištu.
On je ubrzo primetio da malene šume imaju veliki potencijal za očuvanje biološke raznovrsnosti jer je njegova privikla veliki broj ptica, insekata i manjih sisara.
Ne samo što ove malene šume predstavljaju pravu oazu za životinje, već i pozitivno utiču na živote ljudi u gradovima. Čak i najmanja šuma može da apsorbuje velike količine ugljen-dioksida, filtrita vazduh od prašine i umanji buku.
Idealno je da se malene šume nalaze u blizini škola kako bi deca mogla da učestvuju u sadnji i njihovom održavanju, ali i da imaju časove na otvorenom i mini-ekskurzije.
Male šume sada su popularne i u Velikoj Britaniji, a u toku je sadnja jedne ovakve šume u Oksfordu gde će nekoliko stotina stabala biti gusto posađeno na oko 260 kvadratnih metara, prenose svetski mediji.
Ove šume pomno će pratiti i naučnici kako bi prikupljali podatke o biološkoj raznolikosti, apsorpciji ugljen-dioksida i drugim karakteristikama malih šuma.
Pročitajte još:
Kako da napravite sopstvenu malenu šumu
Najveća prednost ovih šuma je to što ih možete posaditi i u najzagađenijim i njaurbanijim sredinama, prenose mediji.
Možete zamisliti koliki su benefiti male šume u sredini u kojoj dominiraju izduvni gasovi i beton, a zavaljujući „Mijavaki metodi“, svako se može oprobati u njihovoj sandnji i tako značajno unaprediti život u svojoj zajednici.
Svako ko se odluči da posadi malenu šumu, trebalo bi najpre da utvrdi koje su vrste biljaka karakteristične za to područje.
Kada identifikujete domaće vrste, sledeći korak bilo bi tretiranje zemljišta. Ovo podrazumeva đubrenje prirodnim đubrivima strogo se pridržavajući „Mijavaki metode“, jer previđe đubriva može pogodovati invazivnim vrstama.
Zatim sledi pažljiva sadnja drveća koje je poželjno ograditi, okopavati i zalivati izvestan period, a kada stabla dovojno ojačaju, ostaje samo da pustimo našu malenu šumu da raste, i uživamo u bujanju biljnog i životinjskog sveta.
Nije nužno da prirodna šuma bude daleka i izolovana od civilizacije jer prava prirodna šuma može biti i ispred vašeg doma.
