Novo istraživanje sprovedeno duž linije koja prelazi Severni Atlantik pokazalo je da nanoplastika predstavlja najveći deo zagađenja plastikom u okeanu. Istraživači su koristili naprednu laboratorijsku metodu nazvanu Thermal Desorption – Proton Transfer Reaction – Mass Spectrometry, koja omogućava da se iz uzoraka vode precizno identifikuju vrlo male plastične čestice – manje od jednog mikrometra.
Studija, objavljena u časopisu Nature, otkriva da količina nanoplastike zavisi i od dubine i od lokacije. U gornjem sloju vode – do 200 metara dubine – pronađene su koncentracije između 1,5 i 32 miligrama nanoplastike po kubnom metru (mg/m³). Najčešće su bile prisutne čestice plastike kao što su polietilen-tereftalat (PET), polistiren (PS) i polivinil-hlorid (PVC).
Pročitajte još:
- Zelena ambalaža pod znakom pitanja – staklene boce pune mikroplastike
- Kombinovani uticaj mikroplastike i PFAS-a predstavlja veću pretnju za životnu sredinu
- Otključavanje milijardi finansijskih sredstava za obnovu okeana i otporne priobalne zajednice
Prosečno gledano, nanoplastika je u ovom sloju bila 1,4 puta zastupljenija nego u dubljim – srednjim slojevima okeana. Najveće količine u gornjem sloju zabeležene su u blizini evropske obale, dok je u srednjem sloju nanoplastika bila 1,8 puta prisutnija u suptropskom girusu nego u otvorenim delovima Severnog Atlantika.
U najdubljim slojevima okeana registrovane su najmanje koncentracije – u proseku oko 5,5 mg/m³, i to uglavnom PET čestica.
Na osnovu dobijenih rezultata, naučnici procenjuju da ukupna masa nanoplastike u gornjem sloju vode umereno-suptropskog pojasa Severnog Atlantika može dostići oko 27 miliona tona. To je količina koja je jednaka ili čak veća od ranijih procena ukupne mase makroplastike i mikroplastike u celom Atlantskom okeanu, pa čak i u svetskim okeanima.
Energetski portal
